Ακούμε πολύ συχνά τους ειδικούς να μας λένε για την δημιουργία και την τήρηση μιας ρουτίνας φαγητού, όπου τα παιδιά πρέπει να τρώνε πέντε γεύματα την ημέρα.
Στην πραγματικότητα αυτό είναι κάτι που φαίνεται να δυσκολεύει αρκετές οικογένειες γιατί τα παιδιά έχουν μάθει να πηγαίνουν στο ντουλάπι και να παίρνουν κάποιο σνακ για τσιμπολόγημα.
Πολλοί γονείς επιτρέπουν αυτά τα τσιμπολογήματα γιατί συνήθως πιστεύουν ότι το κλείσιμο της κουζίνας είναι μια σκληρή πράξη προς τα παιδιά. Συχνά επίσης πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο τα παιδιά τρώνε παραπάνω. Στην πραγματικότητα όμως αυτό δεν συμβαίνει. Το κλείσιμο της κουζίνας είναι μια βοηθητική πράξη.
Γιατί πρέπει να κλείσω την κουζίνα και να μην επιτρέψω το τσιμπολόγημα. Οι σημαντικότεροι λόγοι είναι οι εξής:
Αφήνουμε χρόνο μεταξύ των γευμάτων και των σνακ, έτσι ώστε τα παιδιά να ρυθμίζουν την όρεξη τους και τελικά να πεινάνε.
Ενισχύει την προβλεψιμότητα γύρω από το χρονοδιάγραμμα των γευμάτων και των σνακ (γνωρίζουν τι να περιμένουν).
Κατευθύνει τα παιδιά σε άλλες δραστηριότητες που δεν έχουν καμία σχέση με το φαγητό.
Οι γονείς μπορούν να υπολογίσουν με ακρίβεια την ποσότητα της τροφής που κατανάλωσε το παιδί.
Οδηγεί σε αύξηση των ημερήσιων θερμίδων. Ναι ναι μία από τις πιο χρήσιμες παρέμβασης για την βελτίωση αύξησης βάρους είναι η αποφυγή του τσιμπολογήματος.
Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν οι γονείς να κατανοήσουν το γιατί οι ειδικοί προτείνουν το κλείσιμο της κουζίνας και την προσφορά φαγητού κάθε 2.5-3 ώρες.
Τώρα η εφαρμογή του σχεδίου χρειάζεται κάποιο χρόνο ειδικά όταν το παιδί έχει μάθει να τρώει όποτε θέλει όποιο σνακ θέλει αλλά σίγουρα με επιμονή μπορεί αυτό να αρχίσει να τροποποιείται.
Η πρόταση μας είναι να προσφέρετε ένα γευστικό και πλούσιο απογευματινό που θα το φάτε μαζί με το παιδί. Φροντίστε να έχει μια ποικιλία τροφών και κάτι που συνήθως το παιδί ζητάει. Αν φάει όλου του το απογευματινό κατά πάσα πιθανότητα θα πάμε μετά στο βραδινό χωρίς προβλήματα. Αν δεν το φάει όλο ή κάποιο μέρος από αυτό πρέπει να αναρωτηθώ:
1. έκανα σωστή επιλογή τροφών;
2. υπήρχε ποικιλία;
3. υπήρχε κάτι που τρώει ή αποζητάει το παιδί;
4. έκατσα μαζί του και το παρότρυνα να φάει χωρίς όμως πίεση;
5. καθίσαμε σε ένα ήσυχο και οργανωμένο περιβάλλον που μπορούσε αν στείλει το παιδί την προσοχή του στο φαγητό;
Αν οι απάντηση είναι όχι σε κάποιο από αυτά οφείλω να τα τροποποιήσω.
Όταν καταφέρω να τα τροποποιήσω και το παιδί τρώει το απογευματινό του, μπορούμε να περάσουμε ένα απόγευμα με δραστηριότητες παιχνίδι και χαλάρωση όπου το φαγητό δεν θα είναι στο προσκήνιο.
Αν το παιδί ζητήσει κάτι ακόμα (παρότι έφαγε ένα πλούσιο και χορταστικό απογευματινό) σημαίνει ίσως ότι υπάρχει μια αρρύθμιστη όρεξη. Σε αυτή την περίπτωση μπορώ να στείλω για λίγο την προσοχή του παιδιού αλλού με σκοπό να αυξηθεί το χρονικό κενό έως το βραδινό. Θέλω δηλαδή να αρχίζω να προσεγγίζω τις 2 ώρες που μετά θα γίνουν 2.5 και μετά ίσως και 3 ώρες.
Αν καταφέρω με επιτυχία να προσφέρω το απογευματινό και μετά από 2.5- 3 ώρες το βραδινό θα ακολουθήσω την ίδια λογική για να χτίσω την ρουτίνα ανάμεσα στο μεσημεριανό και το απογευματινό και ούτω καθεξής.
Η πρόταση μας είναι φυσικά μια γενική οδηγία και μπορεί να μην ταιριάζει σε όλα τα παιδιά ή τις οικογένειες. Μην απογοητεύεστε συνεχίστε την προσπάθεια για τη τήρηση της ρουτίνας που είναι άκρως σημαντική.
