Είναι ένας ευρύς ορισμός που χρησιμοποιείται για παιδιά που παρουσιάζουν παροδικές ή περισσότερο εκτεταμένες προκλήσεις (έως 2 χρόνια), με τη σίτιση/ διατροφή.

Τα παιδιά παρουσιάζουν χαρακτηριστικά όπως:

1. Ισχυρές προτιμήσεις σχετικά με τα τρόφιμα που τους αρέσουν/ δεν τους αρέσουν,συμπεριλαμβανομένης της γεύσης, της υφής και του τρόπου παρασκευής του φαγητού.
2. Περιορισμένη ποικιλία τροφίμων που καταναλώνουν (συχνά εξαιρούν μια ολόκληρη κατηγορία).
3. Περιορισμένος αριθμός τροφίμων που τρώνε(~ 20-30 τρόφιμα).
4. Αποφυγή νέων τροφίμων.
5. Συχνά αρνούνται να φάνε τα «σωστά» τρόφιμα ή τη «σωστη» ποσότητα.
6. Αναστατώνονται περισσότερο από τους συνομηλίκους τους, όταν πιέζονται από τους γονείς τους, να φάνε αυτό που είναι «σωστό».
7. Είναι πιο πιθανό να σερβίρονται ένα ειδικό γεύμα από τους γονείς τους (Tommey & Associates, 2021).

Τα παιδιά που παρουσιάζουν την παραπάνω εικόνα καλό είναι να αξιολογηθούν από θεραπευτή σίτισης με σκοπό να προσδιοριστεί η πηγή των δυσκολιών και να προταθεί ένα πλάνο επίλυσης αυτών.